Ø = { x є c/ x => πόνος }

Σ’ ένα καθαρά μαθηματικό σύστημα αξιών, το σύνολο του κενού, είναι εκείνο που δεν περιέχει μαθηματικά αντικείμενα…

Σ’ ένα καθαρά συναισθηματικό σύστημα αξιών, θα μπορούσε ίσως, να πει κάποιος, πως το κενό σύνολο είναι εκείνο με το μεγαλύτερο μέγεθος δυναμοσυνόλων • το σύνολο με τη μεγαλύτερη διάσταση, εκείνο που είναι γεμάτο προσδοκίες, ελπίδες, ευχές, συναισθήματα, αισθήσεις, όλα τους σε μια κατάσταση…. αναμονής.

Σ’ ένα μεικτό όμως σύνολο, τι γίνεται; Σ’ ένα σύνολο, από αντικείμενα που εφοδιάζονται ιδιότητες τόσο από τον πραγματικό, όσο και από τον φανταστικό κόσμο αντικειμένων • ζώντας σε μια δική τους πραγματικότητα, όπου ο ρεαλισμός και η φαντασία εμπλέκονται σε μια δυαδική μετάθεση… Ένα σύνολο γεγονότων, με την μαθηματική έννοια της αλήθειας, όπου ο χώρος αυτού είναι συνειδητός γνώστης τόσο του πραγματικού, όσο και του συμπληρωματικού του συνόλου, του φανταστικού -που περιέχει όλα τα συναισθήματα των προσδοκιών, των απογοητεύσεων, των «ίσως» αιτιολογίες-πιθανολογίες-δικαιολογίες) κλπ…-.

Ο χώρος, λοιπόν, το κενό… τα υποσύνολά του ως συμπληρωματικά, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους δημιουργώντας, τί; …Ίσως την μοναδική συνθήκη που πρέπει να πληρεί ένα αντικείμενο, ώστε να είναι αντικείμενο του συνολοχώρου του κενού… να προκαλεί –κάποιας μορφής- πόνο…